Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο έντυπο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας του Ανθρώπου (ESHRE), Focus on Reproduction, σχολιάζονται τα θέματα του τρίτου διεθνούς συνεδρίου για το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ), το οποίο διοργανώθηκε στο Άμστερνταμ στο τέλος του περασμένου έτους και παρουσιάζονται οι εξελίξεις της έρευνας από τα προηγούμενα συνέδρια.

Στο πρώτο διεθνές συνέδριο για τη ΣΠΩ, το οποίο διοργανώθηκε πριν από 7 έτη, αναλύθηκαν τα κριτήρια διάγνωσης, φτάνοντας σε συμπεράσματα (γνωστά ως κριτήρια Rotterdam) που κατέστησαν μια κλασική αναφορά στην επιστημονική βιβλιογραφία. Τα κριτήρια που καταρτίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της εκδήλωσης αναγνωρίζουν ότι οι γυναίκες με ΣΠΩ αντιπροσωπεύουν έναν ετερογενή πληθυσμό και δεν μπορούν να υπαχθούν σε περιοριστικούς ορισμούς. Σύμφωνα με τα κριτήρια αυτά, το ΣΠΩ είναι δυνατό να διαγνωσθεί με αρκετή βεβαιότητα μόνο στις γυναίκες που παρουσιάζουν ένα τουλάχιστον από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: πολυκυστικές ωοθήκες που εντοπίζονται με υπερηχογραφία, υπερανδρογονισμό και ολιγομηνόρροια. Τα κριτήρια Rotterdam αντικαθιστούν τα κριτήρια του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας του 1990, στα οποία η διάγνωση ΣΠΩ μπορούσε να γίνει εφόσον ήταν παρόν ένα μόνο από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: υπερανδρογονισμός και χρόνια απουσία ωορρηξίας.

Το θέμα του δεύτερου συνεδρίου ήταν η θεραπεία του ΣΠΩ: εκτός από τις συστάσεις για τον τρόπο ζωής, η ενδεικνυόμενη παρέμβαση πρώτης γραμμής είναι η επαγωγή ωορρηξίας (με κιτρική χλωμιφαίνη) και στη συνέχεια η θεραπεία με γοναδοτροπίνη ή χειρουργική επέμβαση στις ωοθήκες με πυελοσκόπηση και εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF).

Στο τρίτο και τελευταίο συνέδριο, το οποίο διοργανώθηκε στο Άμστερνταμ το Νοέμβριο του 2010, η επιστημονική συζήτηση στράφηκε στις επιπλοκές που έχει το ΣΠΩ στην υγεία της γυναίκας κατά τα πρώιμα και τα τελευταία έτη της αναπαραγωγικής ηλικίας.

Σύμφωνα με τον Adam Balen, Βρετανό γυναικολόγο, η διάγνωση του ΣΠΩ σε εφήβους μπορεί να είναι«συγκεχυμένη». Πολλά από τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά μιας εφήβου είναι παρόμοια με τα χαρακτηριστικά του ΣΠΩ, όπως η μορφολογία των ωοθηκών ή η κανονικότητα του κύκλου. Ωστόσο, μια ολιγομηνόρροια που συνεχίζεται για δύο έτη μετά την εμμηνοαρχή αποτελεί κατά τον Balen ένα πρώτο σημείο ΣΠΩ και ένα χαρακτηριστικό που παρέχει μια καλύτερη πρόγνωση της εκδήλωσης του συνδρόμου σε σύγκριση με τις συγκεντρώσεις LH ή ανδρογόνων.

Ο Felice Petraglia του Πανεπιστημίου της Σιένα, ισχυρίζεται ότι η παρουσία ΣΠΩ κατά την αναπαραγωγική ηλικία συνδέεται με υψηλότερη επίπτωση αποβολών και με αρνητική έκβαση της εγκυμοσύνης. Ο ισχυρισμός αυτός προκάλεσε συζήτηση σχετικά με την ερμηνεία των στοιχείων που προέρχονται από κλινικές μελέτες. Ο Petraglia υπογραμμίζει τις αρνητικές επιδράσεις του ΣΠΩ στην εγκυμοσύνη εξαιτίας διαβήτη κύησης, υπέρτασης από την κύηση, προεκλαμψίας και καθυστερημένης ανάπτυξης του εμβρύου. Αυτοί οι αρνητικοί παράγοντες που επηρεάζουν την εγκυμοσύνη δεν οφείλονται μόνο στην παχυσαρκία και ο Petraglia αναφέρει στοιχεία που δείχνουν πιο υψηλή επίπτωση αυτών των παραγόντων σε γυναίκες που πάσχουν από ΣΠΩ από ότι σε γυναίκες που είναι απλώς παχύσαρκες.

Στο συνέδριο προέκυψε επίσης ότι σε όψιμη ηλικία το ΣΠΩ ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2 και καρδιαγγειακά προβλήματα, κίνδυνοι που μεγεθύνονται σε παχύσαρκες γυναίκες. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις της μελέτης Nurses Health Study, ο κίνδυνος για διαβήτη τύπου 2 είναι πάνω από διπλάσιος σε γυναίκες που δεν έχουν κανονικό κύκλο και η παχυσαρκία μπορεί να αυξήσει αυτόν τον κίνδυνο.

Για τον ενδοκρινολόγο Steve Franks, το ΣΠΩ είναι μια «προδιαβητική» κατάσταση που εμφανίζεται σε νεαρή ηλικία. Επομένως, η διατροφή και οι συστάσεις για τον τρόπο ζωής είναι οι πιο σημαντικοί τρόποι για να μειωθεί ο κίνδυνος διαβήτη σε ώριμη ηλικία και, κατά συνέπεια, και ο κίνδυνος καρδιαγγειακών νοσημάτων, που αυξάνει εάν υπάρχει διαβήτης.

Εν κατακλείδι, αυτό το τρίτο συνέδριο που διοργανώθηκε από την ESHRE υποστηρίζει μια πολυπαραγοντική προσέγγιση για τη θεραπεία του ΣΠΩ, που δίνει έμφαση στη σπουδαιότητα των συστάσεων για την υγεία, όπως είναι η απώλεια βάρους, η σωματική άσκηση και η διακοπή του καπνίσματος, σε συνδυασμό με τη χρήση φαρμάκων.

Πηγές: Focus on Reproduction, Ιανουάριος 2011

<< επιστροφή