ΠΡΟΪΟΝΤΑ

Πληροφορίες για την ινοσιτόλη

Η ινοσιτόλη θεωρείται από τους περισσότερους ερευνητές ένας βιταμινούχος παράγοντας του συμπλέγματος βιταμινών B.

Με επιστημονικούς όρους, η ινοσιτόλη είναι μια χημική ένωση που αποκαλείται καρβοκυκλική πολυαλκοόλη, της οποίας η πιο σημαντική μορφή στη φύση είναι η μυοϊνοσιτόλη. Άλλες μορφές (ισομερή) παρούσες στη φύση είναι: scyllo-, L-chiro, D-chiro- muco-, neo-, allo-, epi-, cis-ινοσιτόλη.
Η ινοσιτόλη δεν είναι σάκχαρο, αλλά κυκλική αλκοόλη.

Η ινοσιτόλη συντίθεται ενεργά στο εσωτερικό του ανθρώπινου οργανισμού και η παραγόμενη ποσότητα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που προσλαμβάνεται με τη διατροφή. Οι δύο ιστοί που φαίνεται να εμπλέκονται κυρίως είναι το ήπαρ και οι νεφροί.

Όπως και οι άλλες βιταμίνες της ομάδας B, η ινοσιτόλη είναι υδατοδιαλυτή, λόγος για τον οποίο μια πιθανή πρόσληψη σε καθαρή μορφή δεν προκαλεί δυσανεξία ή τοξικότητα.

Η ινοσιτόλη παρεμβαίνει θετικά:

  • Στη δομή των κυτταρικών μεμβρανών
  • Στον έλεγχο του μεταβολισμού λιπών και σακχάρων
  • Στην αύξηση των μαλλιών
  • Στον έλεγχο της λειτουργίας των νευρικών κυττάρων

• Στις διαδικασίες κυτταρικής αύξησης, γονιμοποίησης και απέκκρισης

 

Μια διατροφή φτωχή σε ινοσιτόλη μπορεί να προκαλέσει αύξηση της χοληστερόλης, των τριγλυκεριδίων, συσσώρευση λιπιδίων στο ήπαρ (ηπατική στεάτωση) και μείωση των επιπέδων ινοσιτόλης σε όλους τους ιστούς. Μια διατροφή ανεπαρκής σε ινοσιτόλη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού οδηγεί σε χαμηλά επίπεδα ινοσιτόλης στους ιστούς του νεογνού και στο μητρικό γάλα και αυξημένα επίπεδα λιπιδίων στο ήπαρ της μητέρας.

ΠΗΓΕΣ ΙΝΟΣΙΤΟΛΗΣ
Η ινοσιτόλη είναι ευρέως διαδεδομένη στους ζωικούς οργανισμούς όπου σχηματίζει διάφορα φωσφολιπίδια και στους φυτικούς οργανισμούς όπου ανευρίσκεται με τη μορφή φυλλικού οξέος. Η φυτική μορφή ινοσιτόλης περιέχεται σε πολλά φυτά που χρησιμοποιούνται ως τρόφιμα και αντιπροσωπεύει το 75% του συνολικού φωσφόρου που υπάρχει στους σπόρους δημητριακών. Οι πιο πλούσιες σε ινοσιτόλη διατροφικές πηγές είναι:

 

  • Πίτουρο
  • Εσπεριδοειδή (εκτός από λεμόνια)
  • Σπόροι δημητριακών ολικής αλέσεως
  • Βρώμη
  • Κόκκοι λεκιθίνης
  • Πεπόνι
  • Φακές
  • Φασόλια
  • Χοιρινό κρέας
  • Ξερά φασόλια
  • Καρύδια
  • Μοσχαρίσιο συκώτι
  • Ρύζι
  • Ρεβύθια

• Μοσχαρίσιο κρέας

 

ΙΝΟΣΙΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΠΩ
Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών είναι η πιο συχνή αιτία στειρότητας λόγω χρόνιας ανωορρηξίας σε γόνιμες γυναίκες.
Η ινοσιτόλη ασκεί θετική επίδραση στη λειτουργία των ωοθηκών (μείωση των τιμών ανδρογόνων στον ορό, των τριγλυκεριδίων στο πλάσμα, της αρτηριακής πίεσης, των επιπέδων ινσουλίνης) και στην επαναφορά ενός φυσιολογικού ωοθηκικού κύκλου με καλύτερη ωρίμανση των ωοκυττάρων.
Επίσης, η χρήση συμπληρώματος ινοσιτόλης, χάρη στην ικανότητά της να αυξάνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη, συντελεί στη βελτίωση της ποιότητας των ωοκυττάρων και στην αύξηση του αριθμού των ωοκυττάρων που συλλέγονται έπειτα από διέγερση των ωοθηκών σε ασθενείς οι οποίες υποβάλλονται σε διαδικασία Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής.

Σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες που έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα, οι θεραπείες της ΣΠΩ με ινοσιτόλη παρέχουν:

 

  • Βελτίωση της λειτουργίας των ωοθηκών
  • Βελτίωση της ινσουλιναιμίας
  • Βελτίωση του ορμονικού προφίλ
  • Μείωση των περιφερικών επιδράσεων των ανδρογόνων

• Καμία παρεπόμενη επίδραση

 

Εκτός από τη θεραπεία του ΣΠΩ, έχει εξακριβωθεί ότι η ινοσιτόλη παρέχει οφέλη και στους εξής τομείς:

  • Στην πρόληψη ελαττωμάτων του νευρικού σωλήνα σε συνδυασμό με το φυλλικό οξύ
    Στη ρύθμιση του μεταβολισμού των λιπιδίων και στη μείωση της χοληστερόλης στο αίμα
    Στη βελτίωση της νευρικής αγωγής σε διαβητικούς, με σημαντική μείωση των συμπτωμάτων
  • Στη θεραπεία της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής

• Στη θεραπεία του άγχους και της αϋπνίας χάρη στην αγχολυτική της δράση

 

Βιβλιογραφία
- Συμπόσιο «Καινοτομίες στη Μαιευτική και στη Γυναικολογία», Μάρτιος 2011, Ferrara, L'inositolo (D. Costantino) και L'inositolo nella terapia della PCOS (G. Dante, F. Facchinetti)
- Effetti dell'inositolo sulla qualità ovocitaria in pazienti affette da sindrome dell'ovaio policistico, M. Stracquadanio et al., Riv. It. Ost. Gin. - 2010 - Αρ. 27.

 

<< επιστροφή